woensdag 28 mei 2014

Godsdiensten, goed dat ze er zijn.

Ik ken iemand die van zichzelf vindt dat hij een christen is. Een gesprek is met hem niet mogelijk, alles haalt hij uit de Bijbel. Ziekten, het weer, de politiek, alles. Het meeste van vandaag staat niet in de Bijbel, maar hij weet altijd een passage te vinden die er indirect over gaat. Ik was daar gauw achter, en sindsdien praten we alleen nog over het weer en over zijn kwalen en kwaaltjes (hij is bejaard geworden inmiddels).

Ik lees allerlei gruwelijks over dodingen en terechtstellingen, oorlogen en oorlogjes, die in naam van een godsdienst worden gepleegd en gevoerd.

Ik lees over "belangrijke" visies en meningen op het gebied van ethiek en theologie, levensvisie en dergelijke, in het dagblad "Trouw", en kom na afloop nooit verder dan de vraag "nou en?"

Ik weet dat in geen Europees land godsdienst zo'n belangrijke rol speelt in wetgeving en politiek, dan in Nederland. Op zondag stemmen? Onmogelijk. Op woensdag dan? Nee, op dinsdag, want op deze woensdag hebben we "Biddag voor het Gewas". Donderpreken van de kansel, want de plaatselijke christelijke school moet fuseren met de openbare school, zelfs de lager-onderwijswet uit 1921 helpt hier niet.

Een islamitische universiteit? Ja, die moet er komen, want we hebben ook een katholieke en een protestantse. Financiering geen probleem, die komen uit de olie-miljarden in het Midden-Oosten.

Krijgt de openbare school 1000 euro voor het vervangen van een deur? Hup, 4000 euro ook voor de vier christelijke scholen in de gemeente, vanwege de financiële gelijkstelling, ook al hebben die scholen dat niet nodig, want ze hebben, anders dan de openbare, ook nog tienduizenden reserve op de bank. Is er geen school voor de Vrijgemaakten artikel 13 onder het Kruis? Geen nood, 25 km verderop is er wel een, en de gemeente betaalt de taxi-kosten, vrijheid van onderwijs immers.

Wat me zo tegenzit aan godsdienstigen is dat je niet met hun kunt praten. Stel, ik wil praten over de tegenstrijdigheden in hun leer. Wat zou er mooier zijn dan aan mij uit te leggen hoe dat nou zit. Nee, als ik zo'n tegenstrijdigheid aan hun voorleg, bv. hoe het mogelijk is dat een volmaakte God zondige mensen kan scheppen, had hij dat dan niet van tevoren kunnen weten, ja natuurlijk want hij weet alles van tevoren, dus waarom deed hij dat dan? Dan is het antwoord: dat hoort bij het misterie van het geloof.  En waarom heeft God 200.000 jaar gewacht voordat hij zijn zoon naar de aarde zond? Want sinds die tijd lopen er mensen rond, en maar wachten op die verlosser. Moeten wij niet goede rentmeesters zijn en de aarde goed beheren? Ja, natuurlijk. Maar waarom rijd jij dan in een Mercedes? Of: Hoe weet je dat Jezus heeft geleefd en dat hij is opgestaan uit de dood? Antwoord: dat weet ik niet, dat gelóóf ik. Het staat bovendien in de evangeliën. Vind je niet dat die evangeliën partijdig zijn? Antwoord: nee, dat zijn ze niet, ze wijzen ons juist de goede weg. Enzovoort.

Wat me ook tegenzit, is dat ikzelf gelovig ben geweest. Ik ben twee jaar lang weer naar de kerk gegaan, maar het stond me tegen. Niet dat de mensen niet vriendelijk of zo waren, maar dat vreselijke geloof in gebeurtenissen en personen, die er nooit zijn geweest, alsof je bij een club komt die denkt dat Odysseus echt heeft bestaan en uit de Odyssee een levensvisie destilleert. Daaruit halen ze alles wat in hun leven belangrijk is.

En o wee als een politicus een kleine privilegietje durft te bekritiseren! Ach en wee, we worden al zo in een hoek gedrukt!

Ik mag blij zijn dat we nog een beetje scheiding tussen kerk en staat kennen, hier geen sharia of wetboeken van Mozes of twaalf artikelen van het geloof als grondwet, of het Te Deum Laudamus als volkslied. Of een zware straf op overgang naar een ander geloof of erger, atheïsme. Ik ben geen atheïst, maar het schijnt dat je om "gelovige" te zijn lid moet zijn van een club betweters die vinden dat zijzelf begenadigd zijn en dat degenen die niet geloven zoals zij, op zijn zachtst gezegd "in Gods handen" zijn (d.w.z. niet vatbaar voor hun oordeel, want dat mag niet), of op zijn hardst gezegd, "de dood verdienen".

Maar nu de titel: waarom is het goed dat er godsdiensten zijn?  Ik moet er niet aan denken dat ze er niet zouden zijn, waarschijnlijk ze een soort ventiel voor persoonlijkheden die anders onverdraaglijk zouden zijn voor hun omgeving, omdat ze nu eenmaal een soort leidraad nodig hebben buiten zichzelf, een kookboek of handleiding voor het leven, en een Grote Autoriteit die streng doch rechtvaardig is en tot wie ze zich als nietige zondaar of sterveling in tijden van nooddruft kunnen wenden, met een mogelijk vooruitzicht op een heerlijk leven na de dood. Heerlijk toch? Je moet dan op de koop toe nemen, dat ze vinden, dat jij ook onder Zijn gezag valt, en Hij je zal oordelen, want zelf mogen ze dat als christen niet, en als moslim ook niet, maar di doen het toch, omdat de Staat de sharia kent.