In Brugge stapten we een chocoladewinkel binnen, waar ze de allerbeste pralines van de wereld verkopen. De baas hielp ons zelf, en had voor elke klant een praatje. Zo wenste hij ons geluk met onze nieuwe koning, want aan de manier waarop wij hem groetten had hij al gemerkt dat we geen Vlamingen maar Nederlanders waren. Achter hem op een plank lagen dikke plakken chocolade, zoals in een kaaswinkel de kazen klaarliggen om gesneden te worden. Ik zei, dat ik toch liever een republiek had dan een koninkrijk, waarop hij antwoordde dat het koningshuis in België "een grote troep" was. Het liefste zag hij Vlaanderen als zelfstandige staat, zonder Wallonië, en dat deze staat dan samen zou smelten met Nederland. Ik ging daar niet meteen op in, zo verrast was ik, want zo'n Hollanderliefde verwacht je niet bij een Vlaming. We verlieten de winkel met een doos super-bonbons, stuk voor stuk uitgezocht. Je had er zelfs met peper en uitjes, maar die lieten we maar liggen. Ik dacht na over een eventuele staatkundige aansluiting van Vlaanderen bij de rest van de Nederlanden en ik voorzag alleen maar problemen. Beide landen hebben een zeer verschillende bestuurscultuur. In België kon men na de losmaking van de rest van de Nederlanden een geheel eigen koers gaan varen op het gebied van de staatsinrichting, en werd men niet gehinderd door denkbeelden uit het Ancien Régime. Koning Willem I voerde een autoritair bewind, als echt staatshoofd had hij veel meer te vertellen dan zijn ministers of het parlement. In België wilde men daar juist vanaf. België's eerste koning Leopold werd, na veel aarzelen van zijn kant vanwege het democratisch karakter van de Belgische grondwet, "koning der Belgen" terwijl Willem I "koning bij de gratie Gods" was, en dus alleen aan God verantwoording schuldig was. In België kent men de gekozen burgemeester en de jury-rechtspraak. Weliswaar was dat allemaal erg democratisch voor die tijd, maar toch waren het voorlopig alleen de Frans sprekende edellieden en rijken die van die democratie konden profiteren, met op de achtergrond de echte machthebbers: de bisschoppen en kardinalen, met een leger van pastoors en kapelaans. Vergelijk dat eens met Nederland. Het Vlaamse volk voerde een eigen strijd, waarin het een eigen cultuur ontwikkelde: niet wat je kunt, maar wie je kent geeft in de politiek de doorslag. Hogere politici worden altijd op het schild gehesen en gehouden door de streek waar zij vandaan komen. En dan de eetcultuur. Nederlanders maakt het niet uit wat ze eten, als het maar warm, veel en vertrouwd is, dus aardappels, groenten en een stukkie vlees met sjuu, en geen flauwekul met kruiden en verschillende soorten van dit of van dat. Boerenkool is boerenkool, en daarmee basta, en pils is Amstel of Heineken. Een kaassoufflée is een soort gefrituurd envelopje van gepaneerd deeg met wat kaas erdoor. Neem ook eens het verschil in humor. De echte Vlaamse humor wordt verpersoonlijkt in Urbanus van Anus, en de Nederlandse in André van Duin. Die is recht door zee, alweer geen flauwekul met clownspakken en vreemde, onbegrijpelijke verhaaltjes. Voor een Vlaming is een kaassouflée iets voor een goed restaurant, en zeker niet verkrijgbaar in een frietkot. Zo kun je nog een boek vullen over de verschillen tussen Vlaanderen en de overige Nederlanden.
Nee, Vlaanderen moet zeker niet bij Nederland. In Europa worden de nationale grenzen steeds onbelangrijker, en als Vlaanderen echt Vlaanderen kan blijven, moet het zelfstandig blijven of deel blijven uitmaken van een apart land. Stel je voor dat het bij Nederland zou gaan behoren: moeten wij dan ook de jury-rechtspraak gaan invoeren? Ik denk meteen aan de parachutemoord, een Nederlandse rechter zou de verdachte waarschijnlijk vrijgesproken hebben wegens gebrek aan bewijs, maar in België kan een ondeskundige jury afgaan op zeer sterke vermoedens en gevoelens (hoewel incidenteel een Nederlandse rechter daar ook op af kan gaan). Een gekozen burgemeester, daar zou ik wel voor voelen, maar waar moeten de uitgediende kamerleden en ministers dan heen voor een mooie baan? Vlaanderen kan alleen Vlaanderen blijven als het als apart land blijft voortbestaan, zonder inmenging van onze calvinistische en droogkloterige wetten, verzonnen door kooplieden en dominees. En, last but not least: wat moet Nederland nu zonder het echte, zelfstandige en zichzelf besturende en bedruipende Vlaanderen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten